Het is vijf uur dinsdagmiddag, wintertijd, deze middag is het tijd voor een uurtje kinderyoga.
Voor mij is het elke week afwachten wie er komen, deze groep bestaat uit 4 vaste deelnemertjes en uit soms meegenomen vriendjes of vriendinnetjes of een extra leerling die een losse les komt volgen, dat kan bij mij tijdens deze rustige winterperiode in Ibiza namelijk ook.
Afbellen wordt door de ouders nog wel eens vergeten, daardoor is het voor mij elke week zo net voordat de les start altijd een beetje spannend, wie er zullen zijn?
Omdat het aantal kinderen en wie erbij zijn elke week een verrassing is doet dit een groter beroep op mijn inprovisatie en aanpassingsvermogen. De voorbereide les loopt daarom vaak totaal anders dan gepland, dit is voor een kinderyoga les zoiezo meer regel dan uitzondering.
Een late middag na school, voordat ze naar huis gaan nog een ontspannen uurtje yoga waar ook altijd een stuk kindermassage is zit. Maar is dit uur wel echt zo ontspannen? Ik merk dat rond dit uur de energie bij dit groepje altijd erg high en uitbundig is of juist super low en moe.
Ik wil graag aansluiten bij de energie van de groep op dat moment, het is zoeken en kiezen voor de juiste spellen en de juiste oefeningen. Ik wil ze na school graag laten uitrazen maar ze ook in een stuk ontspanning brengen. All about the balance.
Nu heb ik me laatst betrapt op een valkuil van te veel aanpassen. Haha nee dat is gelogen, ik werd namelijk betrapt op het feit dat ik veel te veel aanpassingsgedrag vertoonde.
Omdat deze groep maar klein is wilde ik de kinderen graag betrokken houden, wat uitmondde in te veel “spelen”. Kan je teveel spelen tijdens een kinderyoga les? Nou ja in zekere zin wel, als de kinderen van alles spelen wat op dat moment niet strookt met de yoga filosofie.
Deze dinsdagmiddag was er een nieuwe leerling, een lief schattig meisje van 5 jaar oud. Ze zat naast me op de mat, wachtte rustig af, leek de kat uit de boom te kijken. Na een aantal uitraasspellen te hebben gespeelt, naar alle schoolverhalen van de kinderen te hebben geluisterd, tikje zij me op mijn knie en vroeg: “When are we going to start with the real yoga?”
Zo dat was duidelijk!
Op deze manier heeft zij me geleerd mezelf te herpakken en de pet van “De Yoga juf” weer op te zetten. En een mooie balans te maken tussen speelse yoga & adem oefeningen, speels leren concentreren, uitrazen, ruimte om te vertellen, de rust samen opzoeken….
Heerlijk die wijsheid van de kinderen om ons heen. Als we maar durven te blijven kijken naar onszelf, zonder angst te kunnen afstemmen zodat het geen aanpassen wordt maar liefdevol richting geven.
Anneke
Kinderyoga docente